Strona:PL Hudson Jej naga stopa.pdf/130

Ta strona została przepisana.

nie, i powozy, i brylanty i — i wszystkie takie rzeczy. Ale ona nie była królową dlatego, że miała to wszystko, pan wie, ale to do niej należało, bo ona była królową. — No więc, pewnego dnia jej ojciec umarł, i dowiedzieli się, że on stracił wszystkie swoje pieniądze, i jeszcze jakieś cudze też, więc Królowa musiała iść na scenę, żeby mieć pieniądze, żeby się samej utrzymywać i zapłacić to, co on... on pożyczył, pan wie. I to było cztery lata temu, i ona zapłaciła wszystkie długi pana Denbigh’a oprócz dwóch tysięcy dolarów. —
— Pana Denbigh’a!
— Co to, co się panu stało? Czy pan się czuje źle? Pańskie ramię tak drży.
— O, nie; zupełnie mi dobrze. Ja tylko tak się przejąłem losem twojej Królowej.
— Wiedziałam, że pan się przejmie! — zawołało dziecko entuzjastycznie. — Więc, jak już mówiłam panu, ona zapłaciła już wszystkie długi, oprócz dwóch tysięcy dolarów, i w tym sezonie miała nadzieję skończyć to płacenie. I to ją czyniło taką szczęśliwą, bo ona nie lubi być sceniczną królową, i robiła to tylko zpowodu swojego ojca.
— Czy jesteś pewna, że tylko z tego powodu? Czy ona, po wszystkiem, nie pragnęła być sławną? — pytał Wielki Człowiek, ściskając mocno jej delikatną rączkę.
— No, jak dziwnie brzmi pański głos, — rzekła dziewczynka macierzyńskim głosem. — Jestem pewna, że pan się niedobrze czuje, bo pan by takich rzeczy nie mówił. Ja myślę, że będąc sam królem, pan po-