leży, stanie się jej własnością, i będzie mogła robić z tem, co jej się spodoba.
Miejsce, w którem ukryta jest skrzynka, jest oznaczonem znakiem. Tym znakiem jest koło w kole.
Klucze od skrzynki są w ręku Cyrusa Clifforda, chociaż on nie zna miejsca, gdzie sama skrzynka jest ukryta. Żadnemu mężczyźnie nie można zbytnio ufać.
Dla porządku zaznaczam, że zdeponowałam pewną sumę u adwokata nazwiskiem Otis (który wydaje mi się uczciwym, chociaż nie można wiedzieć — ale przynajmniej nie pali papierosów), z której będzie on opłacał wszelkie asekuracje i podatki za moje domy i posiadłości wiejskie w ciągu jednego roku, począwszy od dnia mojej śmierci. Będzie on odbierał również dochody z tychże domów i posiadłości wiejskich i będzie je składał do Pierwszego Banku Narodowego na ręce Cyrusa Clifforda, który je zatrzyma aż do upływu tego roku.
Pan Otis i moja służąca, Amanda Cummins, są świadkami mego pierwszego testamentu. Amandzie można zaufać, że będzie trzymała język za zębami. Nie mogę być tak pewna pana Otisa, jako iż jest mężczyzną.
Nikt, prócz mych trzech bratanic, nie może brać udziału w poszukiwaniach, ani też nie wolno im otrzymywać od kogokolwiekbądź rady w tym względzie.
Żegnam was wszystkie, i życzę szczęścia jednej z was.
Ellen Weathersby.
