Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Król chłopów tom III 210.jpeg

 — Obrońcy już więc wam nie potrzeba, miłościwy panie — dodała Esthera.
 Maciek w bok się ujął i brodę swą targał. Ona patrzała nań, jakby go poznać i wniknąć w niego ciekawą była.
 — I to też fałsz być musi — rzekła, wyczekawszy na odpowiedź, którą uśmiech złośliwy zastąpił — jakobyście na dworze szlązkim z narzeczoną królewską mieli dobrą znajomość.
 Rzecz ta, która się Maćkowi tajemnicą wydawała — wypowiedziana mu w oczy przez Estherę, w zdumienie go wprawiła.
 Ciche przekleństwo z ust mu się wyrwało.
 — Jużci, żem na dworze w Głogowie bywał — zawołał gorąco i opryskliwie — zapierać nie mam czego. Na turniejach kilka razy dobrze mi się powiodło, z księżniczką też potem do tańca rycerskiego stawałem...
 Estera słuchała z uwagą.
 — Ludzie i z tego co na mnie upleść gotowi — mówił dalej obruszając się. Więc słusznie was o obronę prosiłem.
 — Sami się potraficie oczyścić — rzekła zimno.
 Borkowicz zwolna swe zuchwalstwo odzyskiwał.
 — Wam też nowa królowa niebardzo do smaku pewnie — rozśmiał się — królem się