Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Król chłopów tom II 157.jpeg

być, aby zamiast Bogu służyć, nie poszło się w więzy szatańskie.
 Groźne podniósł palce i gospodyni zamilkła, lecz widać było, że gorączkowa ciekawość paliła ją.
 Ks. Paweł z Brzezia usiadł tymczasem przy stole... Miał widać litość nad niewiastą.
 — Gdzie się to zrodziła ta pokutnicza...
 — Sekta — poddał ks. Ireneusz.
 — Sekta, czy towarzystwo, Bóg to wie — ciągnął dalej Paweł — lecz razem gruchnęło o niej i z nad Renu, i z Węgier, i od Włoch... Gromady ich przebiegają sąsiednie kraje, weszły i do nas. Niektórzy duchowni otwierają im kościoły, inni podejrzenia mają.
 — O co? — spytała gospodyni.
 — O to, com rzekł — wtrącił ks. Ireneusz — że sektą są. Nasz zakon właśnie powierzone ma sobie badanie herezij wszelkiej, tej zjadliwej rdzy, która się czepia łatwo umysłów słabych a żywych... Inkwizytorowie o tem wyrzeką.
 Przeor, który zmęczony nic dotąd nie mówił, rzekł głosem cichym, przerywanym oddechem ciężkim.
 — Tak... tak... wszystko trzeba bacznie roztrząsać... Djabeł nie śpi.
 Gospodyni słuchała z uwagą wielką.
 — Przebaczcie mi, ubogiej na duchu — ode-