Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Król chłopów tom II 167.jpeg

palcami, poszeptując kto była, zwierzając sobie życia jej przygody.
 — To ta od Swiniagłowy, co za Matertera ją wydali, za Fryca, szeptali niektórzy. Nażyła się ona, nażyła dopóki jej księża nie nawrócili do pokuty. Jeździł do niej Sreniawita, była i u króla, skakała i śpiewała aż się na łzach skończyło.
 — O piękna była! dodawali drudzy.
 — Jeszcze teraz nieszpetna, choć tak zestarzała rychło, mówił inny. Ale jej teraz ani poznać... wszystko słyszę, zmarnowali. Fryc pije, a ona co ma, to do kościoła za grzechy wynosi.
 Każdy jej ruch i słowo podawali sobie ciekawie.
 — Patrzajcie ino, a to nie jak pokutnica, ale jak opętana się rzuca!!
 Poruszenie w tłumie od strony ulicy Grodzkiej w całem tem się zbiegowisku odbiło. Zaledwie zadrgał ścisk ten z jednej strony, jakby prąd przebiegł po wszystkich... Jedni w tył się cofali, drudzy naprzód parli, przypierano do ścian, do wrót, kilka wykrzyków się wyrwało z różnych miejsc, głowy i ręce falować zaczęły jak woda wiatrem rozkołysana.
 — Idą, idą! patrzajcie! idą.
 Na palce podnieśli się ciekawi, inni naprzód powyrywali.
 Zdala jakby śpiewy i jęki słyszeć się dały,