Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Król chłopów tom I 098.jpeg

 Zytka, umiejąca podsłuchiwać bardzo zręcznie, wiedziała o historyi Amadejów, którą stara Agnes po cichu rozpowiadała.
 — Potwarze! — rzekła wznosząc oczy na towarzysza — no, a ta krwawa sprawa z Amadejówną!
 — Kłamstwo! — krzyknął Kochan, burząc się. — Król nasz nie winien!
 Zytka mówić mu nie dała.
 — Nie wiem — rzekła pośpiesznie — ale tu na dworze wasz pan ma nieprzyjaciół. Nastroili Margaretę przeciwko niemu, z tych wszystko, z tych i choroba...
 Kochan się zachmurzył.
 — Mocno chora? doprawdy chora? — zapytał.
 — Chora i nie od wczorajszego dnia, ale od tego czasu, jak ojcu dać słowo musiała...
 — A cóż będzie z weselem? — spytał Kochan.
 — Pewnie poczekać na nie musicie — westchnęło dziewczę.
 Rawa udać musiał, że mu szło o wesele to i skoki dla samego siebie tylko. Wzdychał, przymilając się do dziewczęcia.
 Wybadał z niego usposobienie starej Agnes, nawet źródło historyi Amadejów u Pelarza. Zamówił sobie, gdzieby mógł się spotkać znowu, i poszedł do króla.