Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Król chłopów tom I 166.jpeg

ciu, bo go od zapłaty za strawę i napitek uwalniało.
 Neorżę też gniew wewnątrz palił... klasnął i odartemu parobczakowi piwa kazał utoczyć. Przyniesiono cynowy dzban i kubki gliniane. Siedli do cienkusza. Neorża sapał, Groch stękał.
 Tamtemu ciągle jedno na usta wracało — konie wypędzone z Wieliczki...
 Podsędzia dzielił jego oburzenie.
 Po drugim kubku cicho począł:
 — Pewnie, że się wam krzywda stała... Wasze konie króla by nie objadły, ale to jeszcze nic... Gorsze się zwiastują rzeczy. Kamień na kamieniu nie zostanie.
 — Hę? — spytał Neorża zdumiony — gdzie?
 — Jak te ziemie długie i szerokie, oni tu wszystko poprzerabiają...
 — Kto?
 — A no, Suchywilk i król — odparł cicho Groch, który i skarżyć się chciał, i podsłuchanym się być obawiał.
 Neorża zdumiał się mocno.
 — Co? co? gadaj! wyjąknął pochylając się ku niemu.
 — Nic nie wiecie?
 Gospodarz ramionami ruszył i kubek wychylił.
 — Suchywilk gdzieś za górami nauczył się takich rzeczy, które na naszej ziemi nigdy nie rosły. Chce nam tu sadzić winnice, kiedy u nas