Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Stach z Konar tom III 057.jpeg

—   53   —

 — Kiedy on mówi, tak musi być! on ich zna wszystkich!
 Rada była niepoczciwa, zdradziecka, przewrotna, Stach zadumał się mocno, zdała mu się niegodziwą.
 — Możeż to być? — powtórzył — i przystałoż księciu takim sposobem się ubezpieczać?
 Nie odpowiedział Mierzwa, tarł tylko brodę silnie i małemi oczkami biegał dokoła, wracając ciągle do Stacha.
 — Jestem biedny człek obciążony rodziną — dodał wyczekawszy. — Co mam czynić? Gdybym wiedział, że sobie łaskę zyszczę i chleba kawałek, gotówem podjąć się pośrednictwa! Zatrzymał się nieco i dodał.
 — Ja to zrobić mogę!
 — Ale — rzekł znowu wytrzymawszy chwilę — potrzeba na to dobrego słowa i dobrych pieniędzy.
 Stach dumał jeszcze, gdy Juchim rzekł pocichu.
 — No, co? a gdyby na początek w skarbie pieniędzy nie było? Znajdę ludzi, co pożyczą, byle im mennicę dać w dzierżawę. My księciu dobrze radzim i dobrze usłużyć chcemy.
 Wahał się jeszcze Stach, gdy Mierzwa dołożył.
 — Tego nikt nie zrobi tylko ja. Poślecie innego, sprawę popsowa — albo ja, lub nikt. Ottona znam, wiem gdzie go szukać.
 — Czekajcież na mnie, przyniosę wam odpo-