Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Stach z Konar tom II 043.jpeg

—   39   —

 — Nic się nie stało! książę zapragnął lasów i rozrywki, kazał sobie do dnia konia podać.
 — Widzieliście się z nim na wyjezdném?
 — Książę mnie kazał wołać, jużem nie spał — rzekł namiestnik.
 — Nie wspomniał wam nic o mnie, przykazania jakiego nie dał?
 — Sądzę że was miał na myśli, — odparł Goworek — gdy mi mówił że zapewne łowy długo nie potrwają, ale kresu im zamierzyć trudno. Bywa różnie.
 Zasępił się Jaksa trochę, Goworek śledził wyraz jego twarzy.
 — Nie uciekajcie dla tego do Miechowa — rzekł — tu wam przecie nudno nie będzie. Jest ludzi dużo, pomogą wam czas przepędzić. Książe może rychléj powrócić niż się spodziewamy.
 — Albo późniéj niż sądzimy — dodał Jaksa ze smutną żartobliwością jakąś. — Przybyłem nie z pokłonem, ale z prośbą, odprawym nie dostał — i —
 Ręce niecierpliwie rozwarł, okazując niepokój i frasunek.
 Goworek czy nie mógł czy nie chciał mówić, uśmiechnął się tylko łagodnie i miał Jaksę pociągnąć z sobą do dworu, gdy z dziedzińca ujrzeli zbliżającą się postać obcą, która oczy ich zwróciła na siebie.
 Był to suchy, kościsty, chudy, trochę na je-