Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Stach z Konar tom I 068.jpeg

—   64   —

céj niż usty rozmawiając a aż nadto wiele niemi wypowiadać umiały.
 — Dużoście podobno świata widzieli? — odezwała się Jagna, na pół rozogniona, pół obojętna, nie pomyślawszy o tém iż się zdradza z podsłuchanéj rozmowy.
 Stach zdziwił się pytaniu.
 — Rycerska to rzecz, — odparł — po świecie się włóczyć, gdy wojny niema, innych wszelakich przygód szukając. Spokojnie siedzieć starym się tylko godzi, ci się wysłużyli.
 Jagna popatrzała nań szydersko.
 — Juści téż rycerzowi włodarzować nie przystoi, miejsce jego w wojsku i przy dworze. A wy, pozwolicie spytać, komu służycie?
 Stach się zmięszał, ale wnet odzyskał przytomność.
 — Bywało się różnie, — odezwał śmieléj — a teraz, teraz jestem sam, niewiem dokąd się obrócę. Jest dworów dosyć...
 — A no, — odparła żywo Jagna — prosta rzecz zdaje się do swojego pana iść, który ziemią rządzi, do swego księcia.
 — Tak, to mnie by przystało ku Mieczysławowi służyć — rzekł Stach — a ja do tego serca niemam.
 — To ziemia wasza pod krakowskim księciem? — zapytała.
 Stach nic nie odpowiedział, zajęty był wrze-