Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Stach z Konar tom I 128.jpeg

—   124   —

 — Ino powoli! — odezwał się Cholewa — wyście młodzi w ukropie kąpani. Myślicie pewnie tego się zbyć, a drugiego posadzić, abo to tak łatwa rzecz?
 — Tośmy już przecie probowali — odezwał się Leszczyc — gdy pana Władysława przegnano.
 — A mało to krwi kosztowało? — podchwycił Cholewa.
 — Dziś że się ona nie leje? albo nie zabijają, nie sieką i nie drą ziemian ze skóry? — odparł Stach.
 — Posłuchajcie mnie — odezwał się Cholewa — z tém naprzód potrzeba iść do biskupa, do Gedki, niechaj ojcowie duchowni poprobują i pogrożą.
 — Tych on się nie zlęknie — wyrzucił Stach — Samem na uszy słyszał jak się Kietlicz odgrażał na duchownych, że i ich rozumu uczyć mają a posłuszeństwa.
 — Co takie puste odgróżki ważą! — odparł Cholewa.
 — Zatem nic nie czynić i dać się ze skóry drzéć? — spytał Bogorja.
 — Uchowaj Boże, coś się na to uradzi i poradzi — zawołał Cholewa — Kietlicz musi iść precz.
 — Choćby tak i było — odezwał się Stach — niepomoże to wiele, bo Kietlicz nie z siebie to czyni!
 Zmilczeli trochę spoglądając po sobie, a tu