Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Stach z Konar tom I 216.jpeg

—   212   —

 — Ja, — szepnęła Dorota — chcę wiedzieć o wszystkiém.
 — O czémże?
 — Co z Mieszkiem myślicie uczynić?
 — A cóż my z nim czynić mamy! — wyjąknął zafrasowany stary.
 Dorota pogroziła mu.
 — Cóż? dobrze wam z nim?
 — Dobrze czy nie, przecież to tak z panem zwierzchnim nie łatwo.
 Wdowa usteczka wykrzywiła.
 — Nie chcecie przedemną prawdy powiedzieć bom niewiasta długowłosa i długojęzyczna — Mniejsza o to! Wiem przecie dobrze iż ziemianie z Mieszka nie radzi, a więcéj jeszcze z Kietlicza.
 — To nie tajemnica dla nikogo, — odparł Wojewoda — przecie probować potrzeba nietykając księcia, Kietlicza wygnać. Tak ci bywało z Sieciechem i z Dobkiem, gdyby w czas go odegnali nie poszedłby Władysław precz.
 — Wyście tchórze i miękkich serc ludzie — przerwała Dorota — jeźli wam Mieszek dobry, niech na karkach siedzi — Kietlicza nie stanie znajdzie się drugi. Wyrwiecie babie pomiotło, to weźmię kociubę — baby się zbyć trzeba aby koniec był!
 Pobożanin zatopiony w frasobliwéj zadumie, nierychło mówić począł.