Strona:PL Jan Kasprowicz-Dzieła poetyckie t.1.djvu/290

184

JAN KASPROWICZ

 Juści żadne nie przyjdą jej krocie,
  Ale ładne zasługi są w mieście,
 Ładnym groszem matusi umili
Ten żywot... O, pamiętać będzie każdej chwili.

 Każdy miesiąc, jak tylko w te ręce,
  Które teraz wyjmują z owicia
 Kromkę chleba, by ciało po męce,
  Po tej ciężkiej podróży do życia
 Przyprowadzić zmęczone — jak tylko
  Grosz dostanie zasłużny, dla matki
 To i owo zakupi tą chwilką,
  Pośle talar niejeden, tak rzadki
 U komornic... O szczęście dziewczęce!
Tak! pośle, skoro tylko grosz dostanie w ręce.

 Powiadają: »Ba! zawsze inaczéj
  W takiem mieście na służbie; do nocy
 Nieraz gość się u państwa zahaczy
  Trza poświecić na schodach, jak z procy
 Trza pobiegnąć do stróża, zapukać,
  Niechaj bramę gościowi otworzy,
 I gość zacznie w woreczku coś szukać,
  Nie znalezie miedziaka, więc włoży
 Jej złotówkę i jeszcze jej raczy
Dziękować«. Juści, mówią, w mieście jest inaczéj.

 Za posyłki, za różne bieganie
  To i mały uzbiera majątek,
 A cóż tracić? Swe jadło dostanie
  I dostanie należny swój kątek.
 Czasem tylko dla siebie coś sprawi,
  Co niezbędne — reszta rodzicielce:
 Aż się matka z radości załzawi,
  Aż łzy spłyną kropla po kropelce
 Po watówce, po owym kaftanie,
Sprawionych za posyłki, za różne bieganie...