Strona:PL Jana Kochanowskiego dzieła polskie (wyd.Lorentowicz) t.1 069.jpeg

Tym sposobem węgierska korona zniszczała,
 Bo, dwu panów obrawszy, trzeciego dostała,
Który, tuszę, tak łacno z Budzynia nie zjedzie,
 Jako wjachał; a ty czuj o sobie,^[1] sąsiedzie,
Bo siła miast bogatych spalił w krótkim czesie,
 A ten pożar i rzekę, i górę przeniesie.^[2]
Lepiej się tedy zgadzać, a wspólnej miłości
 Radzić o tem, żebyście w cale tej wolności
I swobody potomkom swoim dochowali,
 Jaką wam prawie^[3] w ręce ojcowie podali.
Ale nic gruntownego stawić nie możecie,
 Póki tego korzenia złego nie wyrwiecie,
Na którym sporny rozsterk i niezgoda roście.
 A chcecieli mię słuchać, powiem ja wam proście
Wszyscyście odstąpili od swego urzędu,
 Więc też, gdzie się obrócisz, wszędy pełno błędu.
Świątobliwość żywota, którą świecić mieli,
 Zgasła prosto w duchownych, bo się wdać woleli
W rozkoszy nieprzystojne i prózne biesiady,
 A proste ludzi gorszą ich te złe przykłady.
Drudzy do gospodarstwa wszytkę myśl skłonili,
 A w pieniądzach nawyższe dobro położyli.
Więc też tam rychlej najdziesz rejestra na stole,
 A spleśniałą Bibliją strzygą w kącie mole.
A jakoż uczyć mają, nie umiejąc sami?
 Muszą pewnie nadłożyć kazania baśniami.
Świetcy, widząc ich nierząd, w rzeczy^[4] poprawili,
 Jęli się sami kazać i żony wćwiczyli.

1. czuwaj nad sobą.
2. przebiegnie przez górę i rzekę.
3. jak należało.
4. niby, rzekomo.