Strona:PL Jana Kochanowskiego dzieła polskie (wyd.Lorentowicz) t.2 075.jpeg

Ta strona została przepisana.


Nie puściłeś wódz gniewowi,
Łaskęś nieprzyjacielowi
Uczynił; masz i dzielnością,
Masz już nadeń i ludzkością.

Zdrów bądź, Królu niezwalczony;
Ciebie moje wdzięczne strony
Nie zmilczą między sławnymi
Bohatery walecznymi.



PIEŚŃ XIV.[1]


Wy, którzy pospolitą rzeczą władacie,
A ludzką sprawiedliwość w ręku trzymacie;
Wy, mówię, którym ludzi paść poruczono,
I zwierzchności nad stadem Bożem zwierzono:

Miejcie to przed oczyma zawżdy swojemi,
Żeście miejsce zasiedli Boże na ziemi,
Z którego macie nie tak swe własne rzeczy,
Jako wszytek ludzki mieć rodzaj na pieczy.

A wam więc nad mniejszymi zwierzchność jest dana,
Ale i sami macie nad sobą Pana,
Któremu kiedyżkolwiek z spraw swych uczynić
Poczet[2] macie: trudnoż tam krzywemu[3] wynić,[4]

  1. pieśń ta stanowi również jeden z chórów w „Odprawie posłów greckich”.
  2. dać sprawę, rachunek.
  3. winnemu.
  4. wynijść, wyjść.