Strona:PL Jerzy Żuławski-Stara Ziemia 049.jpeg

—   41   —

rzawszy na zapisek, pośpiesznie z jakiegoś dziennika po drodze zrobiony, mówiła dalej:
 — O godzinie ósmej wieczorem, w Wiedniu. Miałeś mówić o...
 Nie mogła przeczytać niewyraźnie napisanego słowa, więc rzuciła notatnik i dokończyła z lekkim wyrzutem w głosie:
 — Widzisz, ja wiem!
 — Więc cóż?
 — Nie byłbyś mógł być obecnym. Koncert odbędzie się jutro.
 — I jutro ja nie będę.
 — Będziesz!
 — Nie mogę.
 — Wszakże samolotem w parę godzin...
 — Więc nie chcę.
 Zaśmiała się głośno, srebrzyście.
 — Chcesz! O, jak ty chcesz, Jacku... I będziesz. Do widzenia! Nie... jeszcze... Jesteś? Wiesz, co ja robię w tej chwili?
 — Jest pora obiadowa. Siądziesz wkrótce do stołu.
 — Nie. Idę do kąpieli! Nie mam już prawie nic na sobie...
 Rzuciła ze śmiechem słuchawki i zdarłszy jednym ruchem rąk z siebie koszulę skoczyła do wanny marmurowej.
 Pan Benedykt tymczasem, odprawiwszy służbę, począł jeszcze raz troskliwem okiem przeliczać złożone pakunki. Było wszystko w najzupełniejszym porządku. Przeszedł teraz do swojego pokoju, który go zaraz na wstępie zaniepokoił. Wydał mu się zbyt wielkim i ozdobnym. Szukał przez pewien czas oczyma cennika po ścianie, a gdy go nie mógł znaleść, zadzwonił.
 Wchodzącego lokaja zapytał o cenę. Służący spojrzał zdumiony: takie pytania nie były w zwyczaju w »Old Great Cataract-Palace«, mimo to jednak odpowiedział z szacunkiem, wymieniając kwotę istotnie wysoką.