Strona:PL Jerzy Żuławski-Stara Ziemia 074.jpeg

—   66   —

 — Bo chciałem.
 — Czemuż się więc dziwisz, że ja tu jestem, gdy ja także mogłem chcieć?
 — Tak, ale...
 — Ja nie mam samolotu, myślisz?
 — Tak.
 — Czemże jest ta maszyna? Czyż nie środkiem tylko, za pomocą którego wola twoja wywołuje zmiany w położeniu twego ciała i w obrazach, które widzą twe oczy?
 — Zapewne.
 — Czy nie sądzisz, że wola może sprawić to samo bez sztucznych środków i zawiłych?
 Uczony skłonił głowę.
 — Wszystko, co wiem, kazałoby mi powiedzieć: nie! — a jednak, odkąd poznałem ciebie i tobie podobnych...
 — Dlaczego nie chcesz sam spróbować siły swojej woli bezpośrednio?
 — Nie wiem, jakie są jej granice.
 — Niema granic.
 Milczeli przez pewien czas obaj, patrząc na księżyc, płynący w górę i coraz jaśniejszy. Po chwili Jacek ozwał się znowu:
 — Widziałem już dziwne rzeczy, które robiłeś. Przewracałeś oczyma czarę pełną wody i przechodziłeś przez drzwi zamknięte... Jeśli potęga woli nie ma granic, powiedz, czy mógłbyś tak samo ten księżyc na niebie w inną pchnąć drogę lub przebyć bez ochrony i środków pomocniczych przestrzeń, która nas od niego dzieli?
 — Tak! — odpowiedział Hindus spokojnie ze zwykłym na ustach uśmiechem.
 — Więc czemu tego nie robisz?
 Nyanatiloka, zamiast odpowiedzi, zapytał Jacka z kolei:
 — Nad czem pracujesz teraz?
 Uczony ściągnął brwi.