A wczora z wieczora z niebieskiego dwora, przyszła nam nowina: Panna rodzi Syna, Boga prawdziwego, nieogarnionego. Za wyrokiem Boskim, w Betlejem żydowskim.
Pastuszkowie mali, w polu wtenczas spali, gdy Anioł z północy, światłość z nieba toczy, chwałę oznajmując, szopę pokazując, chwałę Boga tego, dziś nam zrodzonego.
„Tam Panna Dzieciątko, miłe niemowlątko, uwija w pieluszki, pośpieszcie pastuszki!“ Natychmiast pastuszy, śpieszą z całej duszy, weseli bez miary, niosą z sobą dary.
Mądrości druhowie, z daleka królowie, pragną widzieć swego Stwórcę przedwiecznego. Dziś Mu pokłon dają, w ciele oglądają, każdy się dziwuje, że Bóg nas miłuje.
I my też pośpieszmy, Jezusa ucieszmy, ze serca darami: modlitwą, cnotami. Jezu najmilejszy, ze wszech najwdzięczniejszy, zmiłuj się nad nami, grzesznymi sługami!
Strona:PL Kantyczki czyli Zbiór najpiękniejszych kolęd i pastorałek.djvu/012
Ta strona została uwierzytelniona.
2.
