Strona:PL Kazimierz Czapiński - Partja wrogów ludu pracującego (endecja).pdf/12

BUDOWANIE NIEPODLEGŁOŚCI.

 W miarę rozwoju operacji wojennych i porażek rosyjskich endecy zaczęli trochę tracić na tupecie: widząc, że Rosja przegrywa, coraz bardziej przenosili swoje nadzieje na sojuszniczkę Rosji — Francję. Ale do końca pozostali bezwzględnymi wrogami tego kierunku, który reprezentował Piłsudski i obóz niepodległościowy: mimo, iż wiedzieli, że Piłsudski, jako prawdziwy niepodległościowiec, zwrócił się po upadku jednego wroga Polski (Rosji), przeciwko drugiemu wrogowi — Niemcom, i został za to uwięziony przez Niemców w Magdeburgu, — oskarżali niepodległościowców o niemieckie lub austrjackie sympatie.
 Główny Komitet (tzw. międzypartyjny) w Warszawie, znajdujący się pod wpływem endeków, ani weź nie mógł w to uwierzyć, że „tata“ rosyjski nie wróci…
 Tymczasem trzeba było budować powstającą Polskę niepodległą. Żywioły demokratyczne z socjalistami na czele wysunęli hasło demokratycznego Sejmu, który ma zorganizować nową Rzeczpospolitą. Albowiem socjaliści oraz inni demokraci byli tego zdania, iż Polska ma powstać jako państwo demokratyczne, ludowe, wysiłkiem ogółu obywateli, bez różnicy klas.
 Endecy byli temu stanowczo przeciwni. Sejmu się bali i proponowali w miejsce sejmu utworzyć taki wielki „komitet narodowy“, który będzie rządził Polską. Wpływ jednak socjalistów i znaczenie Legjonów oraz Piłsudskiego były tak wielkie, że endekom nie udało się przeprowadzić swych reakcyjnych pomysłów.