Strona:PL Maria Konopnicka-Poezye T. 1 282.jpg

Ta strona została uwierzytelniona.
Str. 102.
XXV. CO TO JEST ŻYCIE?
Pdr Bl 1879, 297; PI1-2, 235; PI3-4, 199; PNUI, 26.
Str. 102 w. 11 ,Ach‘ P1-4, PNU; ,O‘ Pdr.
» 103 » 2 ,Szmer‘ Pdr, P3-4, PNU; ,Sznur‘ P1-2.
» » 17 ,Obecność‘ PNU; ,Objawy‘ Pdr, P1-4.
» » 19 ,prochu‘ Pdr; ,pyłu‘ P1-4, PNU.
» po w. 32:

,Ty w skwarnej puszczy, co ogniów swych żarem
Starych braminów przepalała kości,
Szukałaś życia pod mrocznym sztandarem
Bezwzględnej, martwej nicości.
Ty mędrców greckich budziłaś o świcie
Wieków zadaniem tem nierozstrzygnionem,
A senne sfinksy okiem swem zamglonem
Pytały: co to jest życie?
Lecz twe zdobycze są, jak orły wiosną:
Póki im wzloty potężne nie wzrosną,
Próżno probują skrzydłami słabemi
Zerwać się wyżej od ziemi.
Aż wreszcie tron swój podniosłaś w błękicie,
Zrzuciwszy z siebie materyi znamiona
I ledwo słysząc, jak z piersi miljona
Bił głos od ziemi: co życie?
Więc gdy, jak Mojżesz, sama byłaś z Panem
Na górze gromów, błyskawic i cudu,
Nowe się wzniosły ołtarze dla ludu:
Badania — nad niezbadanem...
I dziś, gdy blaski rozświtu nam dnieją,
Duchy, zmęczone w walk krwawych przesycie,
Z wielką, z ostatnią rozpaczy nadzieją
Pytają: co to jest życie?‘ Pdr.

Str. 104 w. 5 ,bez drżenia‘ P1-4, PNU; ,zwątpienia‘ Pdr.
» po w. 6:

,Kiedyż pochwycisz odwieczne i żywe
Ustawy bytu, których nic nie zmienia?