Ta strona została uwierzytelniona.
Biała Elektra[1] płótno tka
I piosnkę nuci z cicha;
To jej na krosnach błyśnie łza,
To cewka, zda się, wzdycha.
Piosnka jak ranny wzdycha ptak,
Łza ciężką perłą pada,
A z łez i z pieśni dziwny szlak
Na płótnie się układa.
I przez lekuchnej przędzy tło,
Przez cienkich lnów osnowę
Dziwne z pod cewki cienie mkną,
Żałosne a surowe.
Jeden za drugim idą wzdłuż,
Posępnych lic mąż w męża;
A każdy niesie czarny kruż
Miast tarczy i oręża.
A każdy w piersiach ranę swą
Wskróś jasnej niesie zbroi,
- ↑ Elektra — córka Agamemnona, króla Myken, i Klitemnestry, zmuszana do najcięższych posług domowych przez okrutną matkę, która wspólnie z gachem Egistem zamordowała w sposób zdradziecki własnego małżonka.
