Strona:PL Maria Konopnicka-Poezye T. 4 121.jpg

II. »MADONNA DEL CARDELLINO«^[1].

Więc idąc z synem w zachodu czas,
 W oblaski mżące,
Na polnym głazie przysiadła raz,
 Na kwietnej łące.

A iżby bliższy synaczek był
 Tej świętej ziemi,
Z kolan go puszcza w podolny^[2] pył
 Stopki bosemi.

I zagrał szumem srebrzystym łan
 Na traw cytarze,
I przyniósł dziecku pastuszek Jan^[3]
 Szczygliki w darze.

I pstre się piórka w zachodzie lśnią
 I złotem kraszą,
A chłopię wznosi rączynę swą
 Nad główką ptaszą.

I patrzy w dal gdzieś, patrzy wzwyż
 W bożej wszechwiedzy
I rzecze: »Oto stanie mój krzyż
 Na polnej miedzy...

Stanie wśród olchów, wśród kalin gron,
 W zaraniu złotem,
I ośpiewany będzie krzyż on
 Ptasim szczebiotem.

I stanie krzyż mój wśród cichych siół,
 Na dróg rozstaju,

1. Florencya, Uffizi — Tribuna (P. a.). »Madonna ze szczygiełkiem« Rafaela.
2. Podolny — leżący na dole.
3. Św. Jan Chrzciciel dzieckiem.