Strona:PL Maria Konopnicka-Poezye T. 4 253.jpg

Ta strona została uwierzytelniona.
XXIII. BARCAJUOLO[1].



Kolczyk w uchu, tęga mina,
Łódka »Maria« lub »Cecchina«,
Jaskółeczka tyla, tycia...
Aby sposób mieć do życia!

— Jak ją dawno ma, to ptaszę?
— A, ot, tam »bambino«[2] nasze,
Z śniadem ciałkiem, z złotem okiem,
Będzie od niej młodsze rokiem.

Rok bo cały musiał zbierać,
Tak i owak głód przymierać,
Żeby gość ten mały przecie
Mógł pojawić się na świecie...

Dał Bóg syna, da na syna!
Łódka drobna, jak łupina,
Jaskółeczka tyla, tycia...
Aby sposób mieć do życia!

Jak się żenił? — Ot, z kochania!
Z plusku wiosła, z fali grania,
Z żarów słońca, z szumów morza...
Co i mówić?... Wola Boża!


  1. Barcajuolo (z włosk.) — posiadacz barki, żeglarz.
  2. Bambino (z włosk.) — dziecię.