Ta strona została uwierzytelniona.
Kto dla siebie pracuje, ten siły utraca.
Rąk jego, jego ramion znikoma jest praca,
A wicher czasu, lecąc szeroko po świecie,
Przędzę ową pajęczą uniesie — i zmiecie.
Kto dla braci pracuje, ma moc za miljony,
Rośnie w siłę, jak olbrzym[1], o ziemię rzucony;
Czas mu cegły podaje, utrwala budowę
I kładzie na jej szczycie swe piętno wiekowe.
- ↑ Olbrzym — Anteusz (Antaios), syn Posejdona i Gai (Ziemi), mityczny król Libii; w zapasach, póki dotykał nogami ziemi, był niezwyciężony. Zwyciężył go dopiero i zadusił Herakles, uniósłszy w górę i w ten sposób oderwawszy od matki-ziemi.
