Ta strona została uwierzytelniona.
XLII. ŻYCIEM JEST PRZYRODA...
...Życiem jest przyroda cała.
I ja żywię w niej na wieki,
Wypromienię tylko z ciała
Iskrę ducha w lot daleki.
Cel jej — gwiazda, co się pali
W świętych ogniach przemienienia,
Droga — własny pęd w tej dali
Od promienia do promienia.
Ile w piersi żaru było
Wszechmiłości, wszechtęsknoty,
Z taką iskra wzleci siłą
W swój gościniec modrozłoty.
Gdy dobłyśnie, gdy dowieje,
Moc i światło życia wzmoże...
...Świeć, a leć, a miej nadzieję,
Że podsycasz jutra zorzę!
