Strona:PL Maria Konopnicka-Poezye T. 7 146.jpg

Ta strona została przepisana.
AMONIUSZ.
Śmierć'!... śmierć poganom!...


GŁOSY.
Śmierć córce Teona!

Niech ginie, nędzna!...

(wzburzenie wzrasta; garstka pogan otacza wóz Hypatyi. —
Parabolanie, niosący zwłoki, rozdzielają przez chwilę obie
grupy).

HYPATYA.
O, tak! niechaj ginie!

I po cóż żyć ma, gdy ojców jej miasto
Wkrótce się w dziką zamieni pustynię?
Gdzie wielkość nasza? gdzie są te zdobycze,
Które zebrały wieki dla przyszłości?
Gdzie księgozbiory sławne? — gdzie muzea[1],
Na które niegdyś nosili kamienie:
Eratostenes[2], Hipparch[3], Timochares?
Gdzie ustroń cicha, w której Ptolomeusz[4]
Samotny, dumał nad układem świata?
Gdzie są pomniki nasze narodowe,
W których się taił duch wolny Hellady?
Ja tylko jeszcze podnoszę dziś głowę —
I ten obelisk sierocy — i blady.
Wiek — a posępna ciemnoty niewola
Padnie na kraj ten skrzydłami mrocznemi...
Niechaj więc ginę! niech spełni się dola
Tych, co przeżyli potęgę swśj ziemi!

(zakrywa twarz płaszczem).
  1. Muzeum — wielka biblioteka w Aleksandryi, załozona przez Ptolomeusza I.
  2. Eratostenes (ur. 275, um. 194 prz. Chr.) — geograf i matematyk, bibliotekarz w Aleksandryi.
  3. Hipparch — największy astronom starożytności, żył między r. 160 a 125 na Rodos i w Aleksandryi.
  4. Ptolemeusz (ok. 140 po Chr.) — geograf i astronom, twórca układu świata, zwanego od jego nazwiska.