Ta strona została przepisana.
(w zamyśleniu)
I to są usta, które iskrę bożą
Ducha rozdmuchać mniemają na świecie!...
To są umysły, które się mniemają
Dość wielkie, by cię sądzić, myślicielu!...
I to są ludzie, którzy cię z ohydą
Z miasta swojego wygnali...
GŁOSY.
| (Heroldowie sądu staja przy drzwiach, któremi wchodzi chór zakapturzonych zakonników i staje dwoma szeregami, po prawej i po lewej stronie. — Za nimi wchodzą sędziowie Inkwizycji, poprzedzeni przez Wielkiego Inkwizytora, który idąc, modli się półgłosem, ze złożonemi przy ustach rękami. — Sąd zasiada krzesła. — Chwila uroczystego milczenia). |
Błagajcie kornie Najświętszego Ducha,
By radę swoją, której Kościół słucha,
W ognistem objawił słowie.
(powstając)
Na ziemię łez,
O! przybądź Duchn boży!
Niech śmierci i noc,
Posępną moc
Przed światłem Twem ukorzy!
Niech natchnień Twych
Potężny zdrój
