Ta strona została uwierzytelniona.
Ps. 136, Rozdz. 1.
Ponad wodami babilońskiej ziemi
Siedzim i płaczem łzami gorącemi.
Na wierzbach lutnie nasze się kołyszą,
W ciszy bolejem i skarżym się ciszą.
A którzy nas przywiedli w krainę wygnania
Rzekli nam: „Co milczycie, o męże boleśni?
Oto wiatr wam w muzyckie naczynia podzwania,
Wstańcie śpiewając pieśnię z syońskich swych pieśni”.
Biada! nie dla nas już pieśni Syonu.
My — las wyrwany z Libańskich gór trzonu,
