Ta strona została uwierzytelniona.
Ludy się kędyś prą falą mętną,
Szumem ich zbiera dziejowe tętno,
Nad żaglem trzeszczą maszty przegniłe,
To tylko żyje — co żyć ma siłę...
— A nam tymczasem młynek na strudze
Obraca plewy swoje i cudze...
Górą mielizny! Na głębiach — giną.
Niech żyje wino!...
