to, że wypisała ona na swoim sztandarze „niewolnictwo ustaw fabrycznych“ w przeciwieństwie do kapitału, mężnie walczącego o „zupełną wolność pracy“[1].
Francja wlecze się zwolna za Anglją. Potrzebna jej była rewolucja lutowa, aby mogła narodzić się ustawa o dwunastogodzinnym dniu roboczym[2], o wiele bardziej wadliwa od jej angielskiego pierwowzoru. Pomimo to, rewolucyjna metoda francuska odznacza się pewnemi właśniwemi sobie zaletami. Za jednym zamachem dyktuje ona wszystkim warsztatom i fabrykom bez różnicy tę samą granicę dnia roboczego, podczas gdy ustawodawstwo angielskie ustępuje, Wzdragając się, to na tym to na owym punkcie pod naciskiem okoliczności i znajduje się na najlepszej drodze do stworzenia nowej łamigłówki prawniczej[3]. Z drugiej strony ustawa francuska proklamuje jako zasadę to, co w Anglji wywalczone jest jedynie w imieniu dzieci, niepełnoletnich i kobiet, a czego dziś dopiero robotnicy żądają, jako prawa powszechnego[4].
- ↑ Ure (przekł. franc.): „Philosophie des manufactures. Parts 1836“, t. II, str. 39, 40, 67, 77 i t. d.
- ↑ W sprawozdaniu „Międzynarodowego Kongresu Statystycznego w Paryżu, r. 1855“, czytamy m. inn.: „Ustawa francuska, ograniczająca trwanie pracy w fabrykach i warsztatach do 12 godzin dziennie, nie zamyka tej pracy w określonych stałych godzinach (okresach czasu), gdyż tylko dla pracy dzieci przepisany jest okres miedzy godz. 5 r. a 9 wiecz. Dlatego część fabrykantów korzysta z prawa, jakie im daje to fatalne przemilczenie, zmuszając robotników do pracy dzień w dzień bez przerwy, z wyjątkiem może niedzieli. Fabrykanci zatrudniają w tym celu dwie różne zmiany robotników, z których żadna nie przebywa w warsztacie więcej niż 12 godzin, ale.przedsiębiorstwo funkcjonuje dniem i nocą. Ustawie staje się zadość, ale czy ludzkości także?“ Prócz „mszczącego wpływu pracy nocnej na organizm ludzki“ podkreślany jest także „zgubny wpływ przebywania nocą obojga płci pospołu w tych samych skąpo oświetlonych warsztatach“.
- ↑ „Naprz. w moim okręgu w obrębie tych samych zabudowań fabrycznych, jeden i ten sam fabrykant podlega, jako blacharz i farbiarz „Ustawie o bielnikach i farbiarniach“, jako drukarz — specjalnej ustawie „Printworks act“ i jako „finisher“ [właściciel wykończalni] — „Ustawie fabrycznej“... („Report of Mr. Baker in „Reports etc for 31st october 1861“, str. 20). Po wyliczeniu rozmaitych przepisów tych ustaw i wynikających stąd komplikacyj, pan Baker powiada: „Widać, że musi być bardzo trudno zapewnić przestrzeganie tych 3 ustaw, jeżeli właścicielowi fabryki podoba się obchodzić prawo“, Ale zato panowie prawnicy mają dzięki temu zapewnione — procesy.
- ↑ Tak naprzykład inspektorzy fabryczni zdobywają się nareszcie na oświadczenie: „Te sprzeciwy (kapitału przeciwko ustawowemu ograniczeniu czasu pracy) muszą upaść wobec ogólnej zasady praw pracy...
