Ta strona została uwierzytelniona.
O przejrzyste marmury! O wież złote szczyty!
Kto was rzucił pod strop ten gwiazdami nakryty?
Kto świat odarł ze skarbów, aby ci ich berło
Oddać, kochanko morza, biała Adryi perło?
To ty, o wiosno serca! Ty boski popędzie,
Twórczości piękna w życiu! Twe echo łabędzie,
Srebrnym dźwiękiem z wielkiego Genezy psałterza,
Płynie mdlejąc i w duszę raz jeszcze uderza.
