Ta strona została uwierzytelniona.
Przeszła, i zgasła, jak promień miesiąca,
Ta ukochana i ta miłująca.
Przeszła i zgasła — i noc po niej głucha
Serca i ducha.
Jak złota zorza, gdy mrok da swe hasła,
Przeszła i zgasła.
Błogosławiona ścieżka owa cicha,
Którą chodziła po wszystkie dnie życia,
Woń swą oddając, jak kwiat, co oddycha,
Przez serca bicia...
Czucia i myśli, ku miłym skłonione,
Błogosławione!
Nad jej mogiłą nie płatne pochwały,
Nie głośne hymny, nie czcze uwielbienia
Ale łzy żalu gorące padały,
I szły westchnienia...
