Ta strona została przepisana.
stronnica.
ROZD. XVII.
Sprawdzenie biegu Marsa
393
— XVIII.
Oznaczenie położeń Marsa
394
— XIX.
Wymiar drogi Marsa w częściach, jakich promień drogi rocznéj ziemi zawiera jednę
395
— XX.
Planeta Wenus
398
— XXI.
Stosunek średnic drogi Wenusa i drogi ziemskiéj
401
— XXII.
Podwójny bieg Wenusa
402
— XXIII.
Rozbiór biegu Wenusa
404
— XXIV.
Miejsca i epoki anomalii Wenusa
408
— XXV.
O Merkurym
409
— XXVI.
Położenie linii największéj i najmniejszéj odległości Merkurego
412
— XXVII.
Wielkość mimośrodu i stosunek kół Merkurego
414
— XXVIII.
Dlaczego odsunięcia Merkurego większemi się wydają na końcach boku sześciokąta, aniżeli w punkcie przyziemnym
417
— XXIX.
Rozbiór średniego biegu MErkurego
419
— XXX.
Późniejsze postrzeżenia biegu MErkurego
422
— XXXI.
Oznaczenie miejsc i epok biegu Merkurego
429
— XXXII.
Inny sposób zbliżania się i oddalania środka drogi Merkurego
430
— XXXIII.
Tablice równań biegu pięciu planet
432
— XXXIV.
Jakim sposobem rachują się położenia pięciu planet w długości
438
— XXXV.
O stanowiskach i wstecznych biegach pięciu planet
440
— XXXVI.
Jak się wyznaczają czasy, miejsca i łuki wstecznych biegów
445
Wstęp
448
ROZDZIAŁ I.
Ogólny wykład odsunięć w szerokości pięciu planet
449
— II.
Teorya kół, po których planety w szerokości bieg odbywają
452
— III.
Jaka jest pochyłość dróg Saturna, Jowisza i Marsa
458
— IV.
O niektórych innych wielkościach i w ogóle o wykładzie szerokości trzech wyższych planet
461
— V.
O szerokościach Wenusa i Merkurego
463
— VI.
O drugim ruchu w szerokości Wenusa i Merkurego, podług pochyłości ich dróg w punkcie odziemnym i przyziemnym
467
— VII.
Jakie są kąty pochyłości dróg planety Wenusa i Merkurego
470
— VIII.
Trzeci rodzaj szérokości Wenusa i Merkurego, który zboczeniem nazywają
475
— IX.
O rachowaniu szerokości pięciu planet
484
DODATKI.
2.
O bokach i kątach trójkątów tak płaskich jako i kulistych, przez Mikołaja Kopernika
545
