Strona:PL Platon - Biesiada Djalog o miłości.djvu/52

swego kochanka doprowadzić do mądrości i wszelkiej innej duchowej dzielności, a ten ze swej strony pragnie pomocy w swej dążności do pozyskania wykształcenia i wszelkiej innej mądrości, wówczas — ale tylko wówczas, przy takiej zbieżności i zgodności dążeń obu, piękną jest rzeczą, gdy kochanek jest powolny kochającemu; w innych warunkach — nigdy. W takim wypadku niemą nawet wstydu dla kochanka, gdy został oszukany, we wszystkich innych — postępowanie jego jest sromotne: wszystko jedno czy jest oszukiwany, czy nie. Bo jeżeli kto jest powolny temu, kto go pożąda, dlatego że liczy na zysk, a później okaże się, że się pomylił, bo kochanek, którego on uważał za bogatego, jest biednym i nie może mu dać pieniędzy, to mimo to postępowanie jego jest niecne, bo dowiódł, że gotów za pieniądze każdemu być powolnym, a to jest nikczemne. Naodwrót, jeżeli kochanek oddaje się zakochanemu, ażeby stać się doskonalszym i doznaje zawodu, bo przyjaciel jego okazał się człowiekiem lichym i pozbawionym dzielności, to, z tej samej wychodząc zasady, pomyłkę taką uznajemy za szlachetną. Człowiek bowiem taki wykazał, o ile to od niego zależało, że dla osiągnięcia dzielności ducha, oraz większej doskonałości, on dla wszystkich gotów do wszystkiego, a taka ofiarność jest największem pięknem. Oddać się więc innemu z miłości dla cnoty jest pod każdym względem rzeczą piękną. To jest właśnie miłość bogini niebiańskiej; a sama także jest niebiańską i wielkie ma znaczenie zarówno w życiu państwa, jak i w życiu osobnika, bo zmusza i zakochanego i kochanka do wielkiej troski o cnotę. Każ-