Strona:PL Platon - Biesiada Djalog o miłości.djvu/69

najdelikatniejsze w najdelikatniejszych istotach, musi i sam być doskonale wykwintny. Jest więc Eros najmłodszym i najdelikatniejszym bogiem, ale nadto w swej istocie zwinnym, w przeciwnym bowiem razie nie mógłby w każdą duszę wchodzić niepostrzeżenie i z niej wychodzić. Jego harmonijności i subtelności dowodzi najlepiej wdzięk, który, według powszechnego zdania, wyróżnia go z pośród innych bogów, brzydota bowiem i miłość w wiecznej ze sobą są walce. Piękności cery Erosa dowodzi sposób jego życia, żyje bowiem wyłącznie wśród kwiecia i nie osiada w niczem, czy to będzie ciało, czy dusza, czy też co innego, co nie kwitnie lub też już okwitło. Tylko w miejscu kwitnącem i pełnem zapachu bawi i przebywa Eros.
 § 19. Możnaby przytoczyć wiele innych dowodów piękności Erosa, ale i tych dosyć. Teraz przejdę do cnót jego. Na pierwszem miejscu stawiam tę, że Eros nie krzywdzi nikogo, ani boga, ani człowieka, i jego nikt również nie krzywdzi, bo i sam gwałtu nie doznaje i innym gwałtu nie czyni. Gwałt bowiem jest niezgodny z miłością. Każdy dobrowolnie poddaje się władzy Erosa, a prawa, ci królowie państw, uznają każde dobrowolnie zrobione ustępstwo za sprawiedliwe.
 Ale nietylko sprawiedliwym jest Eros; odznacza się on jeszcze wielką wstrzemięźliwością, bo wstrzemięźliwość, jak to powszechnie przyznają, polega na panowaniu nad namiętnościami i rozkoszami, a miłość jest wyższa nad wszelkie rozkosze. Skoro więc wszystkie rozkosze i pożądliwości są słabsze od Erosa, przeto on jest ich panem, a skoro