sama jak przedtém. I rozważ ty także, czy jest to szałem, lub nie, że właśnie nie życie najwyżéj cenić należy, ale dobre życie.
Kryt. Rzeczywiście panuje ta zasada jeszcze.
Sokr. A że dobre życie a sprawiedliwe i mozolne jest jedno i to samo, czy ta zasada istnieje czy nie?
Kryt. Istnieje.
Sokr. A więc stósownie do założenia musimy to rozważyć, czy słuszną jest rzeczą, że stąd usiłuję odejść bez pozwolenia Ateńczyków, czy nie słuszną. — Jeżeli się okaże słuszném, to spróbujemy, ale jeżeli nie, to damy temu spokój. A to, co ty, Krytonie, wspominasz, jako to utratę pieniędzy, imienia i stracone wychowanie dzieci — że to wszystko są uwagi nie dla ludzi, którzy lekkomyślnie zabijają, a potém znów radzi do życiaby byli powołać, gdyby mogli, a wszystko nierozsądne; a dla nas jednak, gdy badanie tak postanowiło, nic nie pozostaje do rozważenia, jak co powiedzieliśmy, czy słusznie, czynimy, gdy tym, którzy nas stąd chcą uprowadzić, pieniądze damy i podziękujemy i jeszcze sami pomagać będziemy, abym uszedł, czy téż w rzeczywistości nie działamy źle, robiąc to wszystko. I to nie tylko, gdy się okaże, że to tylko jako złe przeprowadzić się da, nie tylko nie możemy działać wbrew tym względom, ale nawet nie brać tego w rachu-
