Strona:PL Poezye Adama Mickiewicza. T. 1. (1899) 315.jpg

Ta strona została uwierzytelniona.

mności złe; unoszona miłością depcę zło i na dnie piekła roztłaczam je.
9. Otaczam ziemię dłoniami mojemi, jako niebem błękitnem, i w każdej chwili, na każdem miejscu, każdemu dobremu duchowi zapalam się i świecę gwiazdą ranną.

W noc Wszystkich Świętych, 1842 roku.