Strona:PL Reymont-Ziemia obiecana. T. 1 011.jpg

o nim powiedział do Knolla? Że jest głupi cham. Człowieku, on nie jest głupi, bo on ze swojej mózgownicy wyciągnął miliony, on te miliony ma, a my je także chcemy mieć. Będziemy mówić o nich wtedy, jak będziemy mieli pieniądze, a teraz trzeba siedzieć cicho, oni są nam potrzebni; no, niech Karol powie, czy ja nie mam racyi — mnie idzie przecież o przyszłość nas trzech.
 — Moryc ma zupełną prawie słuszność — powiedział twardo Borowiecki, podnosząc zimne, szare oczy na wzburzonego Maksa.
 — Ja wiem, że wy macie racyę, łódzką racyę, ale nie zapominajcie, że jestem uczciwy człowiek.
 — Frazes! stary, wytarty frazes!
 — Moryc, ty jesteś podły żydziak! — wykrzyknął gwałtownie Baum.
 — A ty jesteś głupi, sentymentalny niemiec.
 — Kłócicie się o wyrazy — ozwał się chłodno Borowiecki i zaczął wdziewać palto. — Żałuję, że nie mogę zostać z wami, ale puszczam w ruch nową drukarnię.
 — Nasza wczorajsza rozmowa na czem stanęła? — zapytał spokojnie już Baum.
 — Zakładamy fabrykę.
 — Tak, ja nie mam nic, ty nie masz nic, on nie ma nic — zaśmiał się głośno.
 — To razem właśnie mamy tyle, w sam raz tyle, żeby założyć wielką fabrykę. Cóż stracimy? Zarobić zawsze można — dorzucił po chwili. — Zresztą, albo robimy interes, albo interesu nie robimy. Powiedzcie raz jeszcze.
 — Robimy, robimy! — powtórzyli obaj.
 — Co to, Goldberg się spalił? — zapytał Baum.