Strona:PL Reymont-Ziemia obiecana. T. 1 124.jpg

fabrycznym: „ssie nos”, a co było oznaką głębokiego zaabsorbowania.
 Stos cały listów i rozmaitych papierów leżał przy nim na nizkim stoliku, cała świeżo nadeszła poczta dzisiejsza, którą zwykle sam odbierał.
 — Pomoże mi pan rozsegregować listy, panie Borowiecki, zastąpi pan Knolla odrazu zresztą, chcę pana nieco zabawić.
 Borowiecki spojrzał pytająco.
 — Listami. Zobaczy pan jakie i o co listy pisują do mnie.
 Odłożył za siebie broszurę.
 — Kundel, dawaj!
 Lokaj wszystkie papiery ze stolika zsypał mu na kolana.
 Bucholc z szybkością nieporównaną przeglądał koperty i rzucał za siebie razem z objaśnieniem:
 — Kantor!
 Lokaj w powietrzu chwytał wielkie koperty opatrzone firmami.
 — Knoll! Listy z adresem zięcia.
 — Fabryka!
 Na tych był adres firmy dla doręczenia pracującym w fabrykach.
 — Centrala! Faktury kolejowe, zapotrzebowania, rachunki, trassy.
 — Drukarnia! Cenniki farb, próbki kolorów na cienkich kartonach i malowane wzory deseni.
 — Szpital! listy do szpitala fabrycznego i do doktorów.
 — Meryenhof! Do zarządu majątków ziemskich, który był przy głównym zarządzie fabryki.