Strona:PL Reymont-Ziemia obiecana. T. 1 234.jpg

z kilku znajomymi i znowu szedł zapatrzony w fabryki, w okna oświetlone, po za któremi migotały sylwetki maszyn i ludzi; ogłuszał się powoli wrzawą i obojętniał.
 Nie zważał na deszcz, mrzący bezustannie, zapomniał nawet otworzyć parasola. Nie widział nic, prócz kantorów pełnych ludzi i towarów i fabryk pracujących z pośpiechem.
 — Dobry wieczór, panie Trawiński!
 — Dobry wieczór, panie Halpern!
 Uścisnął wyciągniętą dłoń wysokiego, dość zaniedbanie ubranego Halperna.
 — Pan wyszedł spacerować po mieście?
 — Tak, trochę chciałem się przejść.
 — Łódź o zmroku bardzo ładna. Ja codzień wychodzę z kantoru, aby się przejść i aby się przypatrzyć miastu.
 — Pan jesteś amator, panie Halpern.
 — Co pan chcesz, jak się pięćdziesiąt sześć lat przeżyje w mieście, jak się widzi go ciągle, jak się zna wszystkich, to można zostać amatorem.
 — Co słychać w mieście nowego?
 — Co słychać? Słychać źle, zrobił się ładny deszcz z protestowanych weksli, można je będzie kupować na funty. Ale mnie to wcale nic nie szkodzi.
 — Jakto?
 — Gałganów dyabli wezmą, a Łódź i tak zostanie. Panie Trawiński, ja już w Łodzi widziałem gorsze czasy. A że po złych nastają lepsze to i teraz tak będzie, po co to z tego robić gwałt. Dla mądrych jest zawsze dobry czas.