Strona:PL Sen o szpadzie i sen o chlebie 043.jpg

 — Role te między pniakami dzierżawią chłopy z Pakuł. Prosa tu mieli. Jezusie — Maryo!
 — A jakże też czytelnia w Zagaju, rozwija się? — zagadnął pan Ryzio.
 — A jest ta czytelnia. Tylko to tak… z tą czytelnią…
 — No, ksiądz proboszcz?
 — A ksiądz proboszcz…
 — Bardzo się gniewa?
 — E, żeby to tylko nasz. Ale i morzydłowski.
 — I cóż takiego? Powiedzcie no…
 — Kiedy to aże brzydko powtórzyć…
 — Nie będzie dawał rozgrzeszenia?
 — Nie będzie.
 — No i jakże ludzie? Nie chodzą?
 — Z ludźmi to tak… W kościele, jak z ambony poniewiera, to się wszyscy okropnie boją, aże ich frybra ze strachu trzęsie, a jak na polu, to już ocipkę mniej. Baby te to zakazują chłopakom…
 — A bywa też kto w czytelni?
 — Co młode, to szelma zaraz nieposłuszne, plebana swego nie chce słuchać i prosto z kościoła, jak w dym do czytelni!
 — Patrzajcie! No, a ten wasz teatr? Słyszałem coś…
 — A i teatr zawzięły się robić. Ksiądz proboszcz na teatr bij zabij, — to ony właśnie. Okropnie im się chce tych Dziadów, tylko że Konrada nie mają. Żeby Konrada mieli, toby samych kaszkieciarzy z Dziędzielic zakasowały, bo wszystko na pamięć umieją.