Ta strona została uwierzytelniona.
ὲπισϰεψάμενος ϰαὶ ὲμφανίσας Άπολλωνίωι... περὶ ήμῶν μνείαν ποιῆσαι, ὅπως μὴ γυμνοὶ ῶμεν.[1]
- ↑ Już po napisaniu niniejszego artykułu przypomniałem sobie, że w podobnie „niesalonowy“ sposób wyraziła się w przeszło 3 wieki później w pap. bremeńskim 63 osoba ze sfery zupełnie innej, matka stratega Apolloniosa, kreśląca w liście do córki w czarnych barwach swą sytuację gospodarczą wobec nadchodzącej zimy. Czytamy tam mianowicie te słowa: Ἤδη πρὸ ὀφϑαλμῶν ἔχω, ὅτι γυμνὴ μενῶ τὸν χειμῶνα. Mielibyśmy tu zatem ciekawą ewolucję znaczenia wyrazu γυμνός, która już w III w. a. C. tak daleko zaszła, że stępiło się jego ostrze drastyczności, skoro z niecenzuralnego wzgl. niesalonowego wyrażenia zaawansowało na takie, które mogło być użyte w liście skierowanym do wysokiego urzędnika.
