czyli Hanusz Bystry i jego przygody, powieść z dawnych czasów (Lwów, 1899). Tę ostatnią powieść złożył Łoziński w darze „Macierzy Polskiej", której był kilkuletnim, dobrze zasłużonym prezesem.
Dzieła historyczne: Złotnictwo lwowskie w dawnych wiekach, 1384—1640. Lwów starożytny I, kartki z historii sztuki i obyczajów (Lwów, 1889), Patrycjat i mieszczaństwo lwowskie w XVI i XVII wieku. Lwów starożytny II (Lwów, 1890), Sztuka lwowska w XVI i XVII wieku. Architektura i rzeźba (Lwów, 1898), Prawem i lewem, obyczaje na Czerwonej Rusi w pierwszej połowie XVII wieku (Lwów, 1903), Życie polskie w dawnych wiekach (Lwów, 1907).
O Łozińskim i jego działalności literackiej i naukowej powiedział Ludwik Finkel: „Władysław Łoziński, obdarzony szlachectwem duszy, indywidualność bogata, mistrz słowa, znawca serc i umysłów ludzkich, należeć będzie zawsze do klasycznych pisarzy, na których uczyć się będą przyszłe pokolenia mowy ojczystej, będą patrzeć jego oczyma na życie polskie w dawnych wiekach. Był w narodzie pilnym, wytrwałym siewcą piękna, błogosławionym krzewicielem najwyższych ideałów kultury“.
Strona:PL Władysław Łoziński - Oko proroka.djvu/009
Ta strona została skorygowana.
