Strona:PL Władysław Orkan-W Roztokach tom I 034.jpeg

sie umieją naleźć i na radzie, i na zwadzie, i za stołem, i pod stołem... wszędy! bez wyjątku!
 — To jest słusznie i sprawiedliwie powiedziane.
 — Co myślicie! — dokończył Szymek. — Tam przecie są i księża i wieldzy panowie, i sam starosta nawet siedzi! Nie każdemu to jest dano umieć sie naleść.
 — A i wstydu nie przynieść swojej gminie...
 — To jest rzecz honorna!
 — Ba! To jest honor!
 — Ustanówmy se... — począł Suhaj, ale zaraz przestał, bo cień mignął po szybach i szmer się w izbie uczynił.
 — Kto idzie? — spytał.
 — Rakoczy! — szepnęli.
 W te razy drzwi przeraźliwie zaskrzypiały, i ze sieni wleciały gromkie słowa:
 — Niech bedzie pochwalony!
 — Na wieki wieków... — organem hrubym odezwała się izba.
 I podniosły się wszystkie kapelusze, i wszystkie twarze zwróciły się ku drzwiom, które zwolna przywierał za sobą śmigły parobczak, jakby żałować począł wejścia swego. Ale już wartko postąpił naprzód i, kłaniając się kapeluszem wkoło, rzekł:
 — Witajcie wszyscy.
 Odpowiedzieli skinieniem głów; Suhaj tylko