Strona:PL Władysław Orkan-W Roztokach tom I 035.jpeg

nie zauważył powitania i zdawał się czegoś pilnie wypatrywać za oknem.
 — Tu widzę — rzekł przybyły — jakaś wielka rada. Sami ojcowie zacnych rodów. Może jakie rodowe sprawy macie na uwadze, o których nie trza wiedzieć każdemu... Co? To sie usunę.
 — Eh nie — odparł Cichański. — To ino wybory.
 — A, to dobrze. W sam raz sie zdarzyło. Bo ja właśnie myślałech o tem... Trzaby sie naradzić. Ale cóż was tak mało? Któż was to zwoływał?
 — Ta ociec Suhaj — szepnął Gniecki.
 — Hm... przecie to nie ino wam leży na sercu...
 — Rakoczy! — warknął Suhaj, ale wnet się pohamował i począł mówić spokojnie, zapatrzony w okno: — Bywają takie sprawy, choć i nie rodowe, o których nie każdy musi wiedzieć...
 — Wójcie! — przerwał Rakoczy. — Ja was nie rozumiem.
 — Nie dziwota. Jeszcze niemało wody w roztokach upłynie...
 — Czy wy myślicie, że do spraw kraju mają ino prawo rody mieszać się, nikt więcej?
 Spojrzał wkoło po gazdach, ale oni milczeli uparcie.
— To wy sie chwalicie rozumem, a nie wiecie doznaku, jakie czyje prawo?