Strona:PL Waleria Marrene Morzkowska Bożek Miljon.djvu/251

 — Więc pan uważasz — wyrzekł po chwili cofając daleko rozmowę — że niczem nie można sobie zjednać obrońcy strony przeciwnej?
 — Niczem na świecie panie hrabio.
 — Nawet największą ofiarą — wycedził Horecki wpijając oczy w twarz prawnika.
 — Ofiary podobnej nikt nie będzie śmiał mu uczynić nawet.
 — Ba — wyrzekł hrabia, z nawyknienia powracając do dawnego cynicznego tonu — wszystko da się powiedzieć; tylko głupiec naraża się na odmowę, i czyni propozycje w sposób obrażający lub nie dający się dwuznacznie wytłumaczyć. Czyż dokumenta na których opiera się ta przeklęta sprawa nie mogą być podrobione? czy nie nadużyto łatwowierności nawet pana W? — bo zdaje mi się że tak nazwałeś pan naszego antagonistę. Czy nie oddanoby jemu samemu przysługi, wyświetlając mu prawdziwy stan rzeczy?
 Prawnik wstrząsnął głową.
 — To się na nic nie zda — odparł sucho; — przenikliwość jego równa się jego prawości, to dość powiedzieć. Choć młody jeszcze, zdobył on sobie tak wysokie stanowisko, że największe powagi nasze zasięgają rady jego.
 Hrabia słuchał tych pochwał z widoczną niecierpliwością. Wiedział aż nadto że na drodze prawnej ruina jego jest nieuniknioną; że jedyną na-