I rzekł Pan do Mojżesza, mówiąc:
2. Mów synom Izraelowym: Dusza, któraby zgrzeszyła z niewiadomości, i ze wszystkich rozkazań Pańskich, które przykazał, aby nie czyniono, uczyniłaby co:
3. Jeźliby kapłan, który jest pomazan, zgrzeszył, przywodząc lud ku grzechowi, ofiaruje za grzech swój cielca bez makuły Panu.
4. I przywiedzie go do drzwi przybytku świadectwa przed Pana i położy rękę na głowę jego i ofiaruje go Panu.
5. Poczerpnie téż ze krwie cielcowéj wnosząc ją do przybytku świadectwa.
6. I omoczywszy palec we krwi, pokropi nią siedmkroć przed Panem, przeciwko zasłonie świątnice.
7. I włoży z téjże krwie na rogi ołtarza kadzenia najwdzięczniejszego Panu, który jest w przybytku świadectwa: a ostatek wszystek krwie wyleje na podstawek ołtarza całopalenia, który jest w wejściu przybytku.
8. A łój cielca wyjmie za grzech, tak ten, który okrywa wnętrzności, jako i wszystko, co we wnętrzu jest:
9. Dwie nereczki i odziedzkę, która na nich jest przy trzewach, i tłustość wątroby z nereczkami.
10. Jako wybierają z cielca ofiary zapokojnych: i spali je na ołtarzu całopalenia.
11. A skórę i wszystko mięso z głowy i z nogami i z wnętrzem i z gnojem,
12. I z ostatkiem mięsa, wyniesie za obóz na miejsce czyste, gdzie wysypują popiół: i zapali je na stósie drew, które na miejscu wysypanego popiołu spalone będą.
13. A jeźliby wszystek lud Izraelski nie wiedział, a z niewiadomości uczynił, co przeciw przykazaniu Pańskiemu jest,
14. A potemby obaczył grzech swój: ofiaruje za grzech swój cielca i przywiedzie go do drzwi przybytku.
15. I włożą starsi z ludu ręce swe na głowę jego przed Panem: i ofiarowawszy cielca przed oblicznością Pańską,
16. Wniesie kapłan, który jest pomazany, ze krwie jego do przybytku świadectwa:
17. Omoczywszy palec, pokrapiając siedmkroć przeciw zasłonie.
18. I włoży z téjże krwie na rogi ołtarza, który jest przed Panem w przybytku świadectwa: a ostatek onéj krwie wyleje przy podstawku ołtarza całopalenia, który jest przede drzwiami przybytku świadectwa.
19. I wszystek łój jego weźmie i spali na ołtarzu.
20. Tak czyniąc i z tym cielcem, jako uczynił i pierwéj: a gdy się będzie kapłan modlił za nimi, będzie im Pan miłościw.
21. A samego cielca wyniesie za obóz i spali, jako i pierwszego cielca; bo jest za grzech pospólstwa.
22. Jeźliby zgrzeszył książę, a uczyni niewiadomie jedno z wielu, co się Pańskim zakonem zakazuje,
23. A potemby obaczył grzech swój, ofiaruje ofiarę Panu, kozła od kóz bez makuły.
24. I położy rękę swą na głowę jego: a ofiarowawszy go na miejscu, gdzie zwykli zabijać całopalenie przed Panem, ponieważ za grzech jest,
25. Omoczy kapłan palec we krwi ofiary za grzech i dotykając rogów ołtarza całopalenia, a ostatek wylewając u podstawku jego.
26. A łój spali na wierzchu, jako jest obyczaj czynić przy ofiarach zapokojnych: i będzie się kapłan modlił zań i za grzech jego, a będzie mu odpuszczon.
27. Jeźliby zgrzeszyła dusza niewiadomie z ludu ziemie, że uczyni cokolwiek z tych rzeczy, których się zakonem Pańskim zakazuje, a wstąpiłaby,
28. I poznała grzech swój: ofiaruje kozę bez makuły.
29. I włoży rękę na głowę ofiary, która za grzech jest, i ofiaruje ją na miejscu całopalenia.
30. I weźmie kapłan ze krwie na palec swój: a dotknąwszy się rogów
