13. Ktoby spał z mężczyzną złączeniem niewieściem, obadwaj haniebną złość zbroili: śmiercią niechaj umrą, krew ich niechaj będzie na nich.
14. Ktoby pojąwszy za żonę córkę, pojął matkę jéj, haniebną złość zbroił: żywo z niemi będzie gorzał, nie zostanie tak wielki grzech w pośrodku was.
15. Ktoby się z bydlęciem i zwierzęciem złączył, śmiercią niechaj umrze, zwierzę téż zabijcie.[1]
16. Niewiasta, któraby podległa któremukolwiek bydlęciu, pospołu z niem będzie zabita: krew ich niech będzie na nich.
17. Ktobykolwiek pojął siostrę swą, córkę ojca swego, albo córkę matki swéj, i ujrzałby sromotę jéj, i onaby widziała sromotę brata swego, sprosną rzecz uczynili: zabici będą przed oczyma ludu swego, dlatego, że sromotę swą jeden drugiemu odkryli, i poniosą nieprawość swoję.
18. Ktoby spał z niewiastą w płynieniu miesięcznem i odkryłby sromotę jéj, i onaby otworzyła źródło krwie swojéj: oboje zabici będą z pośrodku ludu swego.
19. Sromoty siostry matki twojéj, i siostry ojca twego nie odkryjesz: ktoby to uczynił, sromotę ciała swego obnażył: poniosą oboje nieprawość swoję.
20. Ktoby spał z żoną stryja albo wuja swego, i odkryłby sromotę krewności swojéj, poniosą oboje grzech swój: bez dzieci umrą.
21. Ktoby pojął żonę brata swego, czyni rzecz, która się nie godzi: sromotę brata swego odkrył, bez dzieci będą.
22. Strzeżcie ustaw moich i sądów, a czyńcie je, aby i was nie wyrzuciła ziemia, do któréj macie wniść i mieszkać.
23. Nie chodźcie w ustawach narodów, które ja wypędzę przed wami; wszystko to bowiem czynili, i zbrzydziłem się nimi.
24. Wam zaś powiadam: Posiądźcie ziemię ich, którą wam dam w dziedzictwo, ziemię płynącą mlekiem i miodem: Ja Pan, Bóg wasz, którym was odłączył od innych narodów.
25. Odłączcież wy téż bydlę czyste od nieczystego, i ptaka czystego od nieczystego, abyście nie splugawili dusz waszych bydlęty i ptaki, i wszystkiem tem, co się rucha na ziemi, i którem wam pokazał być nieczyste.
26. Będziecie mi świętymi; bo Święty jestem Ja Pan, i odłączyłem was od inszych ludów, abyście byli moi. [2]
27. Mąż albo niewiasta, w którychby był duch pythonów, albo wieszczy, śmiercią niech umrą: kamieniem je pobiją, krew ich niech będzie na nich.[3]
Rzekł téż Pan do Mojżesza: Mów do kapłanów, synów Aaronowych, i rzeczesz do nich: Niech się nie maże kapłan śmierciami sąsiadów swoich:
2. Chyba krewnych a bliskich, to jest: ojca i matki i syna i córki i brata,
3. I siostry panny, która nie szła za mąż.
4. Lecz ani książęciem ludu swego nie splugawi się.
5. Nie będą golić głowy ani brody, ani na ciele swem będą czynić rzezania.
6. Świętymi będą Bogu swemu, a nie splugawią imienia jego; albowiem zapał Pański, i chleby Boga swego ofiarują, a przetóż świętymi będą. [4]
7. Nierządnice i podłéj wszetecznice nie pojmą za żonę, ani téj, która odrzucona jest od męża; bo poświęceni są Bogu swemu, [5]
8. I chleby pokładne ofiarują. Niechże tedy świętymi będą; bom i Ja Święty jest Pan, który je poświącam.
9. Kapłańska córka jeźliby zastana była w nierządzie i zgwałciła imię ojca swego, ogniem będzie spalona.
10. Arcykapłan, to jest: największy kapłan między bracią swoją, na którego głowę wylany jest olejek pomazania, i którego ręce na kapłaństwo są poświęcone, i obleczony jest w szaty święte: głowy swéj nie odkryje, szat nie rozedrze.
11. I do żadnego umarłego zgoła nie wnidzie: i ojcem swym i matką nie będzie się plugawił.
