Strona:PL Wujek-Biblia to jest księgi Starego i Nowego Testamentu 1923.djvu/0156

Ta strona została uwierzytelniona.

jakobyście z bojewiska i z prasy pierwociny dali.

31.A będziecie je jeść na każdem miejscu waszem, tak wy sami, jako i czeladź wasza; bo jest zapłata za służbę, którą służycie w przybytku świadectwa.

32.A nie będziecie grzeszyć w tem, przednie sobie i tłuste rzeczy zachowując, abyście nie splugawili ofiar synów Izraelowych, i nie pomarli.


ROZDZIAŁ XIX.
Z popiołu jałowice rydzawéj spalonéj czyniono wody oczyszczania, których na rozmaite potrzeby i oczyszczania używano.

I mówił Pan do Mojżesza i Aarona, rzekąc:

2.Ta jest ustawa ofiary, którą Pan ustawił. Przykaż synom Izraelowym, aby przywiedli do ciebie krowę czerwoną lat zupełnych, w któréjby nie było żadnéj zmazy, aniby nosiła jarzma.

3.I oddacie ją Eleazarowi kapłanowi: który wywiódłszy ją za obóz, ofiaruje przed oczyma wszystkich. [1]

4.I omoczywszy palec we krwi jéj, pokropi siedmkroć przeciw drzwiom przybytkowym:

5.I spali ją przed oczyma wszystkich, tak skórę i mięso jéj, jako krew i gnój w ogień wrzuciwszy.

6.Drewno téż cedrowe i hisop i karmazyn dwakroć farbowany, kapłan wrzuci w płomień, który krowę żre.

7.A na ten czas dopiero omywszy szaty i ciało swoje, wnidzie do obozu, i zmazany będzie aż do wieczora.

8.Ale i on, który ją spali, omyje szaty swe i ciało, i nieczysty będzie aż do wieczora.

9.A mąż czysty zbierze popiół krowy, i wysypie go za obozem na miejscu przeczystem, aby był zgromadzeniu synów Izraelowych na straż i na wodę pokrapiania; bo krowa za grzech jest spalona.

10.A wypłókawszy, który nosił popiół krowy, szaty swoje, nieczystym będzie aż do wieczora. Będą to mieć synowie Izraelowi, i przychodniowie mieszkający między nimi, rzecz świętą prawem wiecznem.

11.Ktoby się dotknął trupa człowieczego, a dlatego byłby nieczysty przez siedm dni:

12.Będzie pokropion tą wodą trzeciego dnia i siódmego, i tak oczyszczon będzie: jeźli trzeciego dnia nie będzie pokropion, siódmego nię będzie mógł być oczyszczony.

13.Każdy, ktoby się dotknął dusze ludzkiéj martwizny, a nie byłby pokropiony tem zmięszaniem, splugawi przybytek Pański i zginie z Izraela: iż wodą oczyszczenia nie jest pokropiony, nieczysty będzie, i zostanie na nim plugastwo jego.

14.Ten jest zakon o człowieku, który umiera w namiecie: wszyscy, którzy wchodzą do namiotu jego, i wszystko naczynie, które tam jest, nieczyste będzie przez siedm dni.

15.Naczynie, któreby nie miało wieka albo przywiązania z wierzchu, nieczyste będzie.

16.Jeźli się kto na polu dotknie trupa człowieka zabitego, albo téż swą śmiercią umarłego, albo kości jego, albo grobu, nieczysty będzie przez siedm dni.

17.I wezmą popiołu spalenia i grzechu i wleją wody żywéj nań w naczynie.

18.W któréj gdy mąż czysty omoczy hisop, pokropi nim wszystek namiot i wszystko naczynie, i ludzie takową zarazą splugawione:

19.I tym obyczajem czysty oczyści nieczystego trzeciego i siódmego dnia: a oczyszczony dnia siódmego, omyje i sam siebie i szaty swoje, i nieczysty będzie aż do wieczora.

20.Jeźli kto tym sposobem nie będzie oczyszczony: zginie dusza jego z pośrodku zgromadzenia; bo świątnicę Pańską splugawił, a nie pokropion jest wodą oczyszczenia.

21.Będzie to przykazanie ustawą wieczną: ten téż, który kropi wodą, wymyje szaty swoje: każdy, który się dotknie wody oczyszczania, nieczysty będzie aż do wieczora.

22.Czego się kolwiek dotknie nieczysty, nieczystem uczyni: a dusza, która się dotknie czego z tych rzeczy, nieczysta będzie aż do wieczora.


  1. Heb. 13, 11.