jakobyście z bojewiska i z prasy pierwociny dali.
31. A będziecie je jeść na każdem miejscu waszem, tak wy sami, jako i czeladź wasza; bo jest zapłata za służbę, którą służycie w przybytku świadectwa.
32. A nie będziecie grzeszyć w tem, przednie sobie i tłuste rzeczy zachowując, abyście nie splugawili ofiar synów Izraelowych, i nie pomarli.
I mówił Pan do Mojżesza i Aarona, rzekąc:
2. Ta jest ustawa ofiary, którą Pan ustawił. Przykaż synom Izraelowym, aby przywiedli do ciebie krowę czerwoną lat zupełnych, w któréjby nie było żadnéj zmazy, aniby nosiła jarzma.
3. I oddacie ją Eleazarowi kapłanowi: który wywiódłszy ją za obóz, ofiaruje przed oczyma wszystkich. [1]
4. I omoczywszy palec we krwi jéj, pokropi siedmkroć przeciw drzwiom przybytkowym:
5. I spali ją przed oczyma wszystkich, tak skórę i mięso jéj, jako krew i gnój w ogień wrzuciwszy.
6. Drewno téż cedrowe i hisop i karmazyn dwakroć farbowany, kapłan wrzuci w płomień, który krowę żre.
7. A na ten czas dopiero omywszy szaty i ciało swoje, wnidzie do obozu, i zmazany będzie aż do wieczora.
8. Ale i on, który ją spali, omyje szaty swe i ciało, i nieczysty będzie aż do wieczora.
9. A mąż czysty zbierze popiół krowy, i wysypie go za obozem na miejscu przeczystem, aby był zgromadzeniu synów Izraelowych na straż i na wodę pokrapiania; bo krowa za grzech jest spalona.
10. A wypłókawszy, który nosił popiół krowy, szaty swoje, nieczystym będzie aż do wieczora. Będą to mieć synowie Izraelowi, i przychodniowie mieszkający między nimi, rzecz świętą prawem wiecznem.
11. Ktoby się dotknął trupa człowieczego, a dlatego byłby nieczysty przez siedm dni:
12. Będzie pokropion tą wodą trzeciego dnia i siódmego, i tak oczyszczon będzie: jeźli trzeciego dnia nie będzie pokropion, siódmego nię będzie mógł być oczyszczony.
13. Każdy, ktoby się dotknął dusze ludzkiéj martwizny, a nie byłby pokropiony tem zmięszaniem, splugawi przybytek Pański i zginie z Izraela: iż wodą oczyszczenia nie jest pokropiony, nieczysty będzie, i zostanie na nim plugastwo jego.
14. Ten jest zakon o człowieku, który umiera w namiecie: wszyscy, którzy wchodzą do namiotu jego, i wszystko naczynie, które tam jest, nieczyste będzie przez siedm dni.
15. Naczynie, któreby nie miało wieka albo przywiązania z wierzchu, nieczyste będzie.
16. Jeźli się kto na polu dotknie trupa człowieka zabitego, albo téż swą śmiercią umarłego, albo kości jego, albo grobu, nieczysty będzie przez siedm dni.
17. I wezmą popiołu spalenia i grzechu i wleją wody żywéj nań w naczynie.
18. W któréj gdy mąż czysty omoczy hisop, pokropi nim wszystek namiot i wszystko naczynie, i ludzie takową zarazą splugawione:
19. I tym obyczajem czysty oczyści nieczystego trzeciego i siódmego dnia: a oczyszczony dnia siódmego, omyje i sam siebie i szaty swoje, i nieczysty będzie aż do wieczora.
20. Jeźli kto tym sposobem nie będzie oczyszczony: zginie dusza jego z pośrodku zgromadzenia; bo świątnicę Pańską splugawił, a nie pokropion jest wodą oczyszczenia.
21. Będzie to przykazanie ustawą wieczną: ten téż, który kropi wodą, wymyje szaty swoje: każdy, który się dotknie wody oczyszczania, nieczysty będzie aż do wieczora.
22. Czego się kolwiek dotknie nieczysty, nieczystem uczyni: a dusza, która się dotknie czego z tych rzeczy, nieczysta będzie aż do wieczora.
