24. A imię twoje niechaj trwa i niech będzie uwielbione aż na wieki, i niech mówią: Pan zastępów, Bóg Izraelów, a dom Dawida, sługi jego, trwający przed nim.
25. Ty bowiem, Panie, Boże mój, odkryłeś ucho sługi twego, żebyś mu dom zbudował: i przetóż nalazł sługa twój ufanie, żeby się modlił przed tobą.
26. Teraz tedy, Panie, tyś jest Bóg, i mówiłeś do sługi twego tak wielkie dobrodziejstwa.
27. I począłeś błogosławić domowi sługi twego, aby był zawżdy przed tobą; bo, gdy ty Panie błogosławisz, będzie błogosławion na wieki.
I stało się potem, że poraził Dawid Philistyny i poniżył je i wziął Geth i córki jego z ręki Philistynów. [1]
2. I poraził Moab, i stali się Moabitowie niewolniki Dawidowymi, dawając mu dary.
3. Tego czasu poraził Dawid téż Adarezer, króla Soba, krainy Emath, gdy wyjechał, aby rozszerzył państwo swoje aż do rzeki Euphrates.
4. Wziął tedy Dawid tysiąc poczwornych jego i siedm tysięcy jezdnych i dwadzieścia tysięcy mężów pieszych, i poderznął żyły wszystkich koni wozowych, wyjąwszy sto poczwornych, które sobie zachował.
5. Nadjechał i Syryjczyk z Damaszku, aby ratował Adarezera, króla Soba: lecz i tego poraził Dawid dwadzieścia i dwa tysięcy mężów.
6. I osadził żołnierze w Damaszku, aby mu téż Syrya służyła i dary dawała. I wspomagał go Pan we wszystkiem, do czego się był obrócił.
7. Pobrał téż Dawid sajdaki złote, które mieli słudzy Adarezerowi, i przyniósł je do Jeruzalem.
8. Ale i z Thebath i z Chun, miast Adarezerowych, miedzi bardzo wiele, z któréj uczynił Salomon morze miedziane i słupy i naczynie miedziane.
9. Co gdy usłyszał Thou, król Emath, to jest, że Dawid poraził wszystko wojsko Adarezera, króla Soba,
10. Posłał Adorama, syna swego, do króla Dawida, aby prosił od niego pokoju i poradował się z nim, że poraził i zwojował Adarezera; bo Thou był nieprzyjacielem Adarezerowym.
11. Lecz i wszystkie naczynia złote i śrebrne i miedziane poświęcił Dawid król Panu, ze śrebrem i złotem, które był pobrał ze wszech narodów, tak z Idumei i z Moab i synów Ammon, jako z Philistynów i z Amalekitów.
12. Abisai zaś, syn Sarwii, poraził Edom w dolinie Żup solnych ośmnaście tysięcy.
13. I osadził Edom żołnierzem, aby Idumea służyła Dawidowi: i zachował Pan Dawida we wszem, do czego się obrócił.
14. Królował tedy Dawid nade wszystkim Izraelem i czynił sąd i sprawiedliwość wszystkiemu ludowi swemu.
15. A Joab, syn Sarwii, był nad wojskiem, a Jozaphat, syn Ahilud, był kanclerzem.
16. A Sadok, syn Achitob, i Ahimelech, syn Abjathar, kapłani, a Susa pisarzem.
17. Banajas téż, syn Jojady, nad hufcami Cerethy i Phelety: a synowie Dawidowi pierwsi przy ręce królewskiéj.
I przydało się, że umarł Naas, król synów Ammon, i królował syn jego miasto niego. [2]
2. I rzekł Dawid: Uczynię miłosierdzie nad Hanonem, synem Naas; bo mi ojciec jego łaskę pokazał. I posłał Dawid posły, aby go cieszyli z śmierci ojca jego: którzy gdy przyjechali do ziemie synów Ammon, aby cieszyli Hanona,
3. Rzekły książęta synów Ammon do Hanona: Mniemasz ty podobno, żeby Dawid dla poczciwości przeciw ojcu twemu posłał, coby cię cieszyli? nie baczysz, że dlatego, aby wy-
